«Παρακίνηση Δασκάλων Ελληνικών Παραδοσιακών Χορών, Διαφοροποίηση λόγω Δημογραφικών Χαρακτηριστικών»

Σκοπός της παρούσης εργασίας ήταν η διερεύνηση διαφοροποίησης της παρακίνησης δασκάλων ελληνικών παραδοσιακών χορών λόγω δημογραφικών χαρακτηριστικών τους. Στην έρευνα συμμετείχαν 150 δάσκαλοι ελληνικών παραδοσιακών χορών (άνδρες 46% και γυναίκες 54%) απασχολούμενοι σε Ελληνικούς πολιτιστικούς συλλόγους, σχολές και γυμναστήρια. Για την αξιολόγηση της παρακίνησης χρησιμοποιήθηκε η κλίμακα των Blais και συνεργατών (1993) τροποποιημένη στην Ελληνική γλώσσα από τον Χριστοδουλίδη (2004). Η εγκυρότητα και η αξιοπιστία της κλίμακας ελέγχθηκαν επιτυχώς. Τα αποτελέσματα της έρευνας υποστήριξαν ότι οι δάσκαλοι χορού συνολικά σημείωσαν υψηλές τιμές παρακίνησης στην εργασία τους. Στατιστικά σημαντικές διαφορές σημειώθηκαν αναφορικά του διαφορετικού φύλου των δασκάλων στην υποκλίμακα εσωτερική παρακίνηση για γνώση (p<.05) και στην υποκλίμακα εσωτερική πίεση (p <.05). Ακόμη στατιστικά σημαντικές διαφορές σημειώθηκαν αναφορικά των επιπέδων διαφορετικής εμπειρίας στη διδασκαλία των ελληνικών παραδοσιακών χορών στην υποκλίμακα αναγνωρίσιμη ρύθμιση (p<.05) και στην υποκλίμακα εξωτερική ρύθμιση (p<.05). Γενικότερα, από τα ευρήματα της έρευνας υποστηρίχθηκε ότι η παρακίνηση των δασκάλων ελληνικών παραδοσιακών χορών επηρεάζεται σε κάποιο βαθμό από τα δημογραφικά χαρακτηριστικά τους.